2.กัณฑ์หิมพานต์

2.กัณฑ์หิมพานต์ 134 คาถา เพลงประจำกัณฑ์ คือ ตวงพระธาตุ 

           พระเวสสันดร  ทรงเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสัญชัยกับพระนางผุสดี   แห่งแคว้น
       สีวีราษฎร์ประสูติที่ตรอกพ่อค้า   เมื่อพระเวสสันดรได้รับเวนราชสมบัติจากพระบิดา    ได้
       พระราชทานช้างปัจจัยนาเคนทร์แก่กษัตริย์แคว้นกลิงคราชฎร์ ประชาชนไม่พอใจพระเวส
       สันดร จึงถูกพระราชบิดาเนรเทศไปอยู่ป่าหิมพานต์   อานิสงค์ของผู้บูชากัณฑ์นี้คือย่อมได้
       สิ่งที่ปรารถนาทุกประการ   ครั้นตายแล้ว  ได้บังเกิดในสุคติโลกสวรรค์เสวยสมบัติ       อัน
       มโหฬาร มีบริวารแวดล้อมบำรุงบำเรออยู่เป็นนิตย์จุติจากสวรรค์แล้วจะลงมาเกิดในตระกูล
       ขัตติยะมหาศาล  หรือตระกูลพราหมณ์มหาศาลอันบริบูรณ์ด้วยทรัพย์ศฤงคารบริวารมาก
       มายนานาประการจะประมาณมิได้ ประกอบด้วยการสบายใจทุกอิริยาบถ

                                           ข้อคิดประจำกัณฑ์
                                
                                         คนดีเกิดมานำพาโลกให้ร่มเย็น